Pierwsza podróż i Goa

Dzień był zaplanowany, rano wstałem, spakowałem wszystko i o 9 wyszedłem z mieszkania, aby na pierwszą łódkę załapać się o 9:30 do Elephanta Island. Wszystko poszło ok, poszedłem od razu za brame Indii i zakupiłem  bilet za 150 RS, niestety bez zwiedzania jakiń i tam posągów, bo w poniedziałki zawsze zamknięte. No cóż, bywa J Sam rejs bardzo przyjemny, trochę ciszej i z dala od zgiełku i zaczepiających ludzi, choć na pokładzie wzbudzałem małe zainteresowanie., Jak się oddaliliśmy od portu dopiero można zobaczyć prawdziwy smog. Szara, ciemna, gęsta mgła spowija całe miasta jeszcze ładnych parę metrów ponad najwyższe wieżowce i jak się oddali trochę od niego, to zaczyna wręcz być słabo przez to widoczne. Po odpłynieciu miałem wrażenie że będzie troche naturalnie, ale hindusi mają swoją wizję tego, więc wysepki są przerobione na rafinerie albo przepompownie ropy i gazu, więc masa budynków, kominów, statków itp. Dodatkowo hindusi na statku bardzo lubią sobie w takich sceneriach robić sobie zdjęcia, więc korzystali z ich jak najbardziej. Ciekawe jest to również, że z samego Elephatne Island miejsca widokowe są ustawione(czytaj wycieli krzaki i drzewa) na właśnie te przemosłowe wyspeki........ bez komentarza.

Sama wyspa, ze względu na poniedziałek bardzo cicha, mało ruchu i ludzi. Parę tylko pytań o privat tour around Elephanta, special price 650 RS, więc szybko się ulotniłem i samemu wyszedłem na wzgórze, gdzie były dwa stare działa, kilka psów, małp, śmieci, schody pełne straganów z pierdółkami i pamiątkami. No nie zachwycająca ta wyspeka, ale sam rejs jak najbardziej. Można się trochę oderwać i zobaczyć Mumbaj z odległości. Dobry pomysł był zarzucany przez Joanne.

Potem powrót i rozmowa najpierw z inżynierem z owych rafinerii, którego ojciec odwiedzał, z ciekawszych nigdy nie podróżował poza Mumbai, Delhi i jakieś małe miasto obok Delhi, z którego pochodził, bo jak twierdził nie ma szczęścia w życiu. Nie był na pewno najbiedniejszy, ale nie miał potrzeby podróżowania poza to co mu „zapisane”. Następnie rozmowa z młodą prawniczką z Delhi, wręcz nazwał bym to monologiem, bo rzadko kiedy miałem możliwość zaprezentowania swojej opinii i niestety zazwyczaj owa nie pokrywała się z jej. Szeroka wiedza i poglądy(znała np. Stolice Polski), dobre wychowanie, widać od razu różnicę. Ciekawa rozmowa na temat biedniejszych krajów, różnic pomiędzy Europą a Azją, podejściem do życia. Wybiera się właśnie w pierwszą podróż po za Indie, do Australi i połowę jej oszczędności na wyjazd wyda na bilet. Po przybiciu do brzegu szybko do hotelu, krótka rozmowa gdzie dostać jakieś suszone owoce na podróż, obiad w lokalnej jadłodajni na przeciwko hotelu Kalati(w sumie na koniec muszę polecić ten hotel prowadzony przez 3 bracii, a założony przez ich ojca). Za małe karaluchy zabrali się od razu i już więcej się nie pokazały. Pokoje choć małe, to jeżeli chcemy coś taniego w Mumbaju, to wydaje się to rozsądne rozwiązanie. Na koniec szybki prysznic i spokojnym krokiem pojawiłem się na stanowisku zamawiania biletów koło Hospital Cama o 16:00. Przez następne dwie godziny rozmawiałem z gościem sprzedającym bilety. Jego historia, to praca przez 14 lat w Kalkucie, w hotelu Taj .... (najdroższy) gdzie obslugiwał największe gwiazdy(światowe i lokalne) i dramat rodzinny, bo dzieci mu zaczęły dorastać(a one mieszkały z żoną w Mumbaju). Więc zdecydował się wrócić(nie chcieli go przenieść przez 2 lata do innego hotelu) i kuzyn zaproponował mu pracę w tej budce. Jest szczęśliwy, bo dzięki jego powrotowi rodzina jest silniejsza, rodzice zdrowsi bo wiedzą że syn ich zawsze wesprze, żona może robić więcej, bo wie że mąż jej pomoże, dzieci to samo. Wszyscy są silniejsi i razem mogą „prawie wszystko”. Zarabia 10 000 RS na miesiąc(średnia krajowa według niego to 5 500 – 6000 RS/miesiąc) i po wszystkich wydatkach zostaje mu ok. 2000 RS z miesiąca. Wszystko było by super, gdyby na koniec nie dodał „if you are here again, remember to buy tickets with me...” Ładna rozmowa, bezinteresowna, ale w momencie pożegnania czar prysł, może ten naród po prostu już tak ma….

Autobus, miał być Volvo Multi Axle non AC sleeper, była rodzima Tata z przyspawanym na ukos znaczkiem przypominającym Volvo, nawet nie taka stara z zewnątrz, a silnik chodził w miarę równo. Wsiadałem na 2 stacji i już miał opóźnienie 45 minut, dobry początek J Dalej przez Mumbaj jeszcze kilka miejsc zbieraliśmy i w sumie ze 2 godziny jak wsiadłem z niego wyjeżdżaliśmy. W środku skajowe obicia kusztek, jedna po lewej stronie dwie po prawej. Te po prawej zamykane na drzwiczki, natomiast po lewej tylko zasłonki. Siedziałem w miarę na środku autobusu, ale i tak na tutejszych drogach sowicie podskakiwałem, czasem nawet tyłek mi się odrywał od ziemi. Tutaj muszę znaleźć pierwsze podobieństwo między Indiami a Polską, drogi są w wiecznym remoncie. To czym jechaliśmy chyba ma być z założenia autostradą, tylko założenia. Non stop mijanki, zwężenia, przejazdy z jednej strony na drugą śmiesznymi łącznikami. Oczywiście drogi betonowe, czasem lepiej, czasem gorzej połączone. Generalnie standard bym porówanał do najgorszych kawałków gierkówki z jeszcze większymi dziurami w połączeniu ze starymi śląskami betonkami, z tą różnicą że tutaj łączenia płyt nie są w ogóle równomierne(odległości pomiędzy nimi). Zasnąłem najpierw na 20 minut koło 20:00 i dalej dopiero gdzieś po północy, kilkanaście razy budząc się po drodze.Była przerwa na kolacje w okolicznej restauracji, gdzie prosiłem o dry chicken with rice, a dostałem chicken with rice + dry chicken, no cóż przynajmniej się pożądnie najadłem na drogę, choć ciut drożej niz w Mumbaju. Dużo z drogi nie było widać bo to była noc, ale wszędzie świetlówki(te podłóżne) pozawieszane, świecące w różnych kierunkach, masa ciężarówek różnych rozmiarów i bieda, ale to jest wszędzie w Indiach, więc trzeba się po prostu przyzwyczaić. Mój autobus posiadał za to jedną przewagę nad wszystkimi innymi użytkownikami drogi, mianowicie kierowcę. Nie było pojazdu, czy miejsca gdzie by nie wyprzedzał. Na lewych czy prawych ślepych zakrętach, mijankach, przewężeniach, mostkach, etc. Nawet chwilowa awaria(poluzowanie się linku gazu, a czegóż by innego) nie zatrzymała go na dłużej, teraz należało nawet więcej czasu nadrobić, więc tak też się działo. Może lepiej że spałem w nocy. Trochę poobijany przyjachałem do Margaon o 8 rano i wsiadłem do lokalnego autobusu za 35RS do Palolem, nie spodziewałem się że te kilka km zajmię kolejne 2 godziny, ale autobus jechał najpierw do innych miejscowości, później to był jego ostatni przystanek, zatrzymywał się na każde rządanie wsiadania i wysiadania(nawet w szczerych polach) a na koniec nawet dostarczył do delikwenta zapomnianą wcześniej koszulę pod dom. Na konću dopiero zawitał do Palolem. Tutaj już powolne poszukiwania lokum, chciałem mieć Wi-Fi żeby mieć dostęp do internetu, ale jednak zdecydowałem się na domek przy plaży. Szum morza i jego bliskość w odległości 27 kroków jednak wzięła górę. Zbite z płyt, przykryte folią, w łazience się przelewa po prostu na piasek pod domkiem, ale co tam. Bliskość palm, szumu morza, tego widoczku rekompensuje wszystko, a internet gdzieś się tam kiedyś znajdzie. W takim miejscu jeszcze nie byłem, nawet hindusom udziela się tutejsza atmosfera i są jacyś tacy spokojniejsi, tacy wolniejsi.......... idealne miejsce na odpoczynek. Ceny troszkę wyższe niż w Mumbaju(jedzenie), natomiast za cały domek z łożem małżeńskim zapierwszą noc płacę 700 RS, ale mieszkam w 13, więc cena nie ma już znacenia. POZDROWIENIA DLA WIŚNICKIEJ JJ Ciekaw jestem czy tam też takie widok macie jakie ja mam siedząc w hamaku na prowizorycznej werandzie?? :D Tutaj też przyjechali Kasią z Michałem z którymi dzieliłem taksówkę w Mumbaju(nie planowaliśmy tego, czysty przypadek że się spotykamy), więc chodzimy razem na spacery, obiadki, kolację etc. Miło sobie pogadać, a że oni doświadczenie(więcej niż pół Azji zjeździli) mają, to ja  więcej słucham, niż mówię. Cóż, czas zrobić zdjęcie zachodowi słońca, kolacyjka, piwko na plaży(a co?!?!) i na spokojnie wieczorkiem, przy szumie fal i śpiewe ptaków pójść spać J

Bajecznie.........

PS  zdjecia troche z Goa, troche jeszcze z Mumbaju ale cos do ogladniecia :)